ProZ.com translation contests »
25th translation contest: "Alien first impressions" » English to Greek » Entry by Marianna Tsatsou


Source text in English

Translation by Marianna Tsatsou (#31825) — Winner

Imagine dining in a European capital where you do not know the local language. The waiter speaks little English, but by hook or by crook you manage to order something on the menu that you recognise, eat and pay for. Now picture instead that, after a hike goes wrong, you emerge, starving, in an Amazonian village. The people there have no idea what to make of you. You mime chewing sounds, which they mistake for your primitive tongue. When you raise your hands to signify surrender, they think you are launching an attack.

Communicating without a shared context is hard. For example, radioactive sites must be left undisturbed for tens of thousands of years; yet, given that the English of just 1,000 years ago is now unintelligible to most of its modern speakers, agencies have struggled to create warnings to accompany nuclear waste. Committees responsible for doing so have come up with everything from towering concrete spikes, to Edvard Munch’s “The Scream”, to plants genetically modified to turn an alarming blue. None is guaranteed to be future-proof.

Some of the same people who worked on these waste-site messages have also been part of an even bigger challenge: communicating with extraterrestrial life. This is the subject of “Extraterrestrial Languages”, a new book by Daniel Oberhaus, a journalist at Wired.

Nothing is known about how extraterrestrials might take in information. A pair of plaques sent in the early 1970s with Pioneer 10 and 11, two spacecraft, show nude human beings and a rough map to find Earth—rudimentary stuff, but even that assumes aliens can see. Since such craft have no more than an infinitesimal chance of being found, radio broadcasts from Earth, travelling at the speed of light, are more likely to make contact. But just as a terrestrial radio must be tuned to the right frequency, so must the interstellar kind. How would aliens happen upon the correct one? The Pioneer plaque gives a hint in the form of a basic diagram of a hydrogen atom, the magnetic polarity of which flips at regular intervals, with a frequency of 1,420MHz. Since hydrogen is the most abundant element in the universe, the hope is that this sketch might act as a sort of telephone number.
Φανταστείτε να δειπνείτε σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όπου δεν γνωρίζετε την τοπική γλώσσα. Ο σερβιτόρος μιλάει ελάχιστα αγγλικά, ωστόσο μετά από κοπιώδεις προσπάθειες καταφέρνετε να παραγγείλετε κάτι που αναγνωρίζετε από το μενού, τρώτε και πληρώνετε. Τώρα φανταστείτε όμως, μετά από μια πεζοπορία κατά την οποία κάτι πήγε στραβά, να καταλήξετε, πεινώντας φοβερά, σε ένα χωριό του Αμαζονίου. Οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν ιδέα πώς να σας αντιμετωπίσουν. Μιμείστε ήχους μασήματος, τους οποίους περνούν για την πρωτόγονη γλώσσα σας. Όταν σηκώνετε τα χέρια σε ένδειξη υποταγής, θεωρούν ότι ετοιμάζεστε για επίθεση.

Η επικοινωνία χωρίς κοινές εμπειρίες είναι δύσκολη. Για παράδειγμα, οι εγκαταστάσεις διαχείρισης ραδιενεργού υλικού πρέπει να μένουν άθικτες για δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Ωστόσο, δεδομένου ότι τα αγγλικά μόλις 1.000 ετών πριν είναι πλέον ακατάληπτα για τους περισσότερους σύγχρονους ομιλητές, οι υπηρεσίες πασχίζουν να δημιουργήσουν προειδοποιητικά σήματα που θα συνοδεύουν τα πυρηνικά απόβλητα. Οι επιτροπές που είναι υπεύθυνες για αυτό έχουν σκεφτεί τα πάντα—από το να υψώσουν τεράστιες ακίδες από μπετόν ή να σκαλίσουν τον πίνακα «Η κραυγή» του Έντβαρντ Μουνκ μέχρι γενετικά τροποποιημένα φυτά που θα παίρνουν ένα προειδοποιητικό μπλε χρώμα. Για κανένα από αυτά δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα αντέξει στον χρόνο.

Ορισμένα από τα άτομα εκείνα που εργάστηκαν για αυτά τα μηνύματα των εγκαταστάσεων διάθεσης πυρηνικών αποβλήτων συμμετείχαν και σε μία ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση: την επικοινωνία με την εξωγήινη ζωή. Αυτό είναι το θέμα του Extraterrestrial Languages (σε ελεύθ. απόδοση «Εξωγήινες γλώσσες»), του καινούργιου βιβλίου του Ντάνιελ Ομπερχάους, δημοσιογράφου του περιοδικού Wired.

Τίποτα δεν γνωρίζουμε για τον τρόπο που οι εξωγήινοι μπορεί να αντιληφθούν πληροφορίες. Δύο πλακέτες που εστάλησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με τα Pioneer 10 και 11, δύο διαστημόπλοια, απεικονίζουν γυμνούς ανθρώπους και έναν χάρτη με βασικά σημεία για να βρει κανείς τη Γη—υποτυπώδες σκίτσο, αλλά ακόμα και αυτό προϋποθέτει ότι οι εξωγήινοι μπορούν να δουν. Μιας και τέτοια σκάφη έχουν απειροελάχιστες πιθανότητες να εντοπιστούν, ραδιομεταδόσεις από τη Γη που ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός είναι πιο πιθανό να επιτύχουν επικοινωνία μαζί τους. Όπως όμως το επίγειο ραδιόφωνο πρέπει να ρυθμίζεται στη σωστή συχνότητα, έτσι συμβαίνει και με το διαστρικό. Πώς θα τύχει να βρουν οι εξωγήινοι τη σωστή συχνότητα; Η πλακέτα του Pioneer, με τη μορφή βασικού διαγράμματος, δίνει μια ιδέα για ένα άτομο υδρογόνου, η μαγνητική πόλωση του οποίου μεταβάλλεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με μια συχνότητα 1.420 MHz. Μιας και το υδρογόνο είναι το στοιχείο που υπάρχει σε μεγαλύτερη αφθονία στο σύμπαν, εκφράζεται η ελπίδα ότι αυτό το σκίτσο θα λειτουργήσει σαν ένα είδος τηλεφωνικού αριθμού.


Discuss this entry