ProZ.com translation contests »
25th translation contest: "Alien first impressions" » English to Greek » Entry #31813


Source text in English

Translation #31813

Imagine dining in a European capital where you do not know the local language. The waiter speaks little English, but by hook or by crook you manage to order something on the menu that you recognise, eat and pay for. Now picture instead that, after a hike goes wrong, you emerge, starving, in an Amazonian village. The people there have no idea what to make of you. You mime chewing sounds, which they mistake for your primitive tongue. When you raise your hands to signify surrender, they think you are launching an attack.

Communicating without a shared context is hard. For example, radioactive sites must be left undisturbed for tens of thousands of years; yet, given that the English of just 1,000 years ago is now unintelligible to most of its modern speakers, agencies have struggled to create warnings to accompany nuclear waste. Committees responsible for doing so have come up with everything from towering concrete spikes, to Edvard Munch’s “The Scream”, to plants genetically modified to turn an alarming blue. None is guaranteed to be future-proof.

Some of the same people who worked on these waste-site messages have also been part of an even bigger challenge: communicating with extraterrestrial life. This is the subject of “Extraterrestrial Languages”, a new book by Daniel Oberhaus, a journalist at Wired.

Nothing is known about how extraterrestrials might take in information. A pair of plaques sent in the early 1970s with Pioneer 10 and 11, two spacecraft, show nude human beings and a rough map to find Earth—rudimentary stuff, but even that assumes aliens can see. Since such craft have no more than an infinitesimal chance of being found, radio broadcasts from Earth, travelling at the speed of light, are more likely to make contact. But just as a terrestrial radio must be tuned to the right frequency, so must the interstellar kind. How would aliens happen upon the correct one? The Pioneer plaque gives a hint in the form of a basic diagram of a hydrogen atom, the magnetic polarity of which flips at regular intervals, with a frequency of 1,420MHz. Since hydrogen is the most abundant element in the universe, the hope is that this sketch might act as a sort of telephone number.
Φανταστείτε ότι απολαμβάνετε το γεύμα σας σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, χωρίς να γνωρίζετε την τοπική γλώσσα. Ο σερβιτόρος δεν μιλά καλά Αγγλικά, αλλά τελικά καταφέρνετε να παραγγείλετε κάτι που καταλαβαίνετε από τον κατάλογο, το απολαμβάνετε και πληρώνετε. Φανταστείτε τώρα αντί αυτού, μετά από μια εκδρομή πεζοπορίας να χαθείτε και να βρεθείτε σε κάποιο χωριό στον Αμαζόνιο. Οι άνθρωποι εκεί δεν θα ήξεραν πώς να σας αντιμετωπίσουν. Κάνετε περίεργους ήχους όταν τρώτε, τους οποίους εκλαμβάνουν ως τη μητρική σας γλώσσα κι όταν υψώνετε τα χέρια σας θεωρούν ότι ετοιμάζεστε για επίθεση.

Η επικοινωνία χωρίς κοινούς κώδικες είναι δύσκολη. Για παράδειγμα, χώροι με ραδιενέργεια πρέπει να παραμείνουν απροσπέλαστοι για δεκάδες χιλιάδες χρόνια. Με δεδομένο όμως ότι η αγγλική γλώσσα μόλις του 10ου αιώνα δεν είναι πλέον κατανοητή από τους περισσότερους σύγχρονους ομιλητές της, οι οργανισμοί δυσκολεύονται να δημιουργήσουν προειδοποιητικές σημάνσεις για τα ραδιενεργά απόβλητα. Οι αρμόδιες επιτροπές έχουν προτείνει σχεδόν τα πάντα, από επιβλητικές τσιμεντένιες ακίδες και την «Κραυγή» του Έντβαρτ Μουνκ μέχρι φυτά γενετικά μεταλλαγμένα ώστε να αποκτούν ένα μπλε προειδοποιητικό χρώμα. Τίποτα όμως δεν εγγυάται την προστασία στο μέλλον.

Ορισμένοι από όσους εργάστηκαν για τη δημιουργία αυτών των μηνυμάτων σε χώρους με απόβλητα, έχουν επίσης έρθει αντιμέτωποι με μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση: την επικοινωνία με εξωγήινους πολιτισμούς. Αυτό είναι το θέμα των «Εξωγήινων Γλωσσών», ενός καινούργιου βιβλίου του Ντάνιελ Όμπερχαους, δημοσιογράφου στο περιοδικό Wired.

Δεν γνωρίζουμε τίποτα για το πώς ενδέχεται να εκλάβουν τις πληροφορίες οι εξωγήινοι. Δύο πλακέτες που στάλθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με τα διαστημόπλοια Pioneer 10 και Pioneer 11, απεικονίζουν γυμνά ανθρώπινα όντα και έναν χάρτη για τον εντοπισμό της Γης —στοιχειώδη πράγματα, αλλά ακόμη κι αυτά προϋποθέτουν ότι οι εξωγήινοι μπορούν να δουν. Καθώς οι πιθανότητες να εντοπιστούν τέτοιου είδους χειροτεχνίες είναι απειροελάχιστες, είναι πιο πιθανό να υπάρξει επικοινωνία μέσω των ραδιοφωνικών συχνοτήτων από τη Γη, που ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός. Αλλά, ακριβώς όπως και ένα επίγειο ραδιόφωνο πρέπει να είναι συντονισμένο στη σωστή συχνότητα, το ίδιο ισχύει και για εκείνο που βρίσκεται στον διαστρικό χώρο. Πώς θα έπεφταν επάνω στο σωστό οι εξωγήινοι; Η πλακέτα του Pioneer δίνει μια ιδέα με τη μορφή ενός βασικού γραμμικού σχεδίου του ατόμου υδρογόνου που εξαιτίας της μαγνητικής πόλωσής του αναστρέφεται σε τακτικά διαστήματα με συχνότητα 1.420MHz. Καθώς το υδρογόνο είναι το πιο άφθονο στοιχείο στο σύμπαν, η ελπίδα είναι ότι αυτό το σχέδιο μπορεί να λειτουργήσει και ως ένα είδος αριθμού τηλεφώνου.


Discuss this entry