Hace décadas, la humanidad viene buscando señales de inteligencia extraterrestre. Barrimos el cielo tratando de encontrar algún tipo de evidencia que confirme que no estamos solos en el Universo, inspirados en la infinidad de películas donde se realizaban los primeros contactos, visitas, o invasiones. Pero, ¿alguien se detuvo a pensar qué pasos se deberían seguir si llegara a darse ese contacto? ¿A quién debe comunicárselo primero? ¿A la prensa? ¿A la comunidad científica? ¿A una tía sorprendidísima por Facebook? Y ni hablar del interrogante que nos recuerda a una madrugada de domingo, uno más conocido por nuestra especie: ¿es buena idea responder este mensaje?
[...]
Mejor prevenir que curar. O, mejor dicho, mejor saber cómo actuar frente un ET antes de que venga uno, no tengas idea de qué hacer y te lo lleves a tu casa. El comité SETI de la Academia Internacional de Astronáutica (IAA) comenzó a debatir posibles acciones posteriores a la detección de inteligencia extraterrestre a mediados de los años ‘70. Entendieron que las primeras pruebas de detección podrían ser ambiguas o incompletas, por lo que era necesario un análisis cuidadoso para su confirmación. Por esta razón, el SETI de la IAA acordó con la comunidad científica una serie de principios para difundir información sobre la detección de inteligencia extraterrestre.
[...]
Ahora bien, una vez confirmada la señal ET, el siguiente paso sería determinar quién tiene que responder y en carácter de qué. La cuestión de designar la autoridad que debería representar a la civilización humana en una futura relación Alien-Humano fue siempre un campo de grandes debates y aún no está definida. Ojalá pudiéramos votar por Sagan.
En el artículo XI del Tratado del Espacio de 1967 –núcleo jurídico del Derecho Espacial– se reconoce de forma implícita el rol del secretario general de la ONU como representante de la humanidad (tranca el cargo). A su vez, otro tratado de la ONU, el Acuerdo que debe regir las actividades de los Estados en la Luna y otros cuerpos celestes –aprobado en 1979– señala en su artículo 5, inciso 3, que los Estados Partes informarán al Secretario General de la ONU cualquier fenómeno que descubran en el espacio ultraterrestre que pueda poner en peligro la vida o la salud humanas, así como de cualquier indicio de vida orgánica. Tenemos leyes para todo, queridos extraterrestres. Podrán escapar más fácilmente de las leyes de la gravedad que de las leyes del Derecho Espacial.
Por todo ello, y pese a que no existe un documento internacional que directamente ponga en la cabeza de la ONU las relaciones con los extraterrestres, desde la perspectiva del derecho internacional no es una locura determinar que, si algún día llega la señal, el secretario general de la ONU sea el mejor candidato para limpiar la voz, agarrar el micrófono y, en nombre de la humanidad, preguntar ‘Alien, ¿só vó?’. | Για δεκαετίες, η ανθρωπότητα αναζητά σημάδια εξωγήινης νοημοσύνης. Σαρώνουμε τον ουρανό προσπαθώντας να βρούμε κάποια στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι δεν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν, εμπνευσμένοι από το άπειρο των ταινιών όπου πραγματοποιούνται στις πρώτες επαφές, επισκέψεις ή εισβολές. Όμως, έχει σταματήσει κάποιος να σκεφτεί ποια βήματα θα πρέπει να ακολουθήσει εάν συνέβη αυτή η επαφή; Ποιος πρέπει να πεις πρώτα; Στον τύπο; Στην επιστημονική κοινότητα; Μια θεία σοκαρίστηκε από το Facebook; Και για να μην αναφέρουμε το ερώτημα που μας θυμίζει μια Κυριακή το πρωί, ένα πιο γνωστό από το είδος μας: είναι καλή ιδέα να απαντήσετε σε αυτό το μήνυμα; [...] Καλύτερη πρόληψη παρά θεραπεία. Ή, μάλλον, καλύτερα να ξέρετε πώς να ενεργείτε μπροστά από ένα ET πριν έρθει κάποιος, δεν έχετε ιδέα τι να κάνετε και θα το πάρετε σπίτι. Η επιτροπή SETI της Διεθνούς Ακαδημίας Αστροναυτικής (IAA) άρχισε να συζητά πιθανές επακόλουθες ενέργειες για την ανίχνευση εξωγήινης νοημοσύνης στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Κατανοήστε ότι οι δοκιμές πρώιμου ελέγχου θα μπορούσαν να είναι διφορούμενες ή ελλιπείς, οπότε ήταν απαραίτητη η προσεκτική ανάλυση για επιβεβαίωση. Για το λόγο αυτό, η IAA SETI συμφώνησε με την επιστημονική κοινότητα μια σειρά αρχών για τη διάδοση πληροφοριών σχετικά με την ανίχνευση εξωγήινης νοημοσύνης. [...] Τώρα λοιπόν, μόλις επιβεβαιωθεί το σήμα ET, το επόμενο βήμα θα ήταν να καθοριστεί ποιος πρέπει να ανταποκριθεί και σε χαρακτήρα του τι. Το ζήτημα του καθορισμού της αρχής που θα πρέπει να αντιπροσωπεύει τον ανθρώπινο πολιτισμό σε μια μελλοντική σχέση Alien-Human υπήρξε ένα στρατόπεδο μεγάλων συζητήσεων και δεν έχει ακόμη καθοριστεί. Μακάρι να μπορούσαμε να ψηφίσουμε τον Sagan. Στο άρθρο ΧΙ της Διαστημικής Συνθήκης του 1967 - νομικός πυρήνας του Διαστημικού Νόμου - αναγνωρίζει σιωπηρά το ρόλο του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ως εκπροσώπου της ανθρωπότητας (κλείδωμα). Με τη σειρά του, μια άλλη συνθήκη του ΟΗΕ, η συμφωνία που θα διέπει τις δραστηριότητες των κρατών στη Σελήνη και άλλων ουράνιων σωμάτων - εγκρίθηκε το 1979 - ορίζει στο άρθρο 5, παράγραφος 3, ότι τα συμβαλλόμενα κράτη θα ενημερώσουν τον Γενικό Γραμματέα για Ο ΟΗΕ οποιοδήποτε φαινόμενο ανακαλύφθηκε στο διάστημα που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή ή την υγεία, καθώς και οποιοδήποτε ίχνος οργανικής ζωής. Έχουμε νόμους για τα πάντα, εξωγήινα αρκούδια. Θα είναι σε θέση να ξεφύγουν πιο εύκολα από τους νόμους της βαρύτητας παρά από τους νόμους του Διαστημικού Νόμου. Για όλα αυτά, και παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει διεθνές έγγραφο που να θέτει άμεσα τις σχέσεις με τους εξωγήινους επικεφαλής του ΟΗΕ, από την άποψη του διεθνούς δικαίου, δεν είναι τρελό να αποφασίσουμε ότι, αν το σήμα φτάσει κάποια μέρα, ο γραμματέας Ο στρατηγός του ΟΗΕ είναι ο καλύτερος υποψήφιος για να καθαρίσει τη φωνή, να πιάσει το μικρόφωνο και, σε αριθμό ανθρωπότητας, να ρωτήσει «Alien, ¿só vó?». |