[...] «Σου έχω μία πρόταση». Έγειρε προς το μέρος μου όπως κάνει πάντα η φίλη μου η Έιπριλ όταν θέλει να μου πει κάποιο μυστικό. Το θέμα είναι ότι κανένα από τα μυστικά της δεν είναι καλό. Ή έστω πραγματικό μυστικό. «Αν δεν πεις σε κανέναν ότι είμαι εδώ, μπορώ να φτιάξω τα μάτια σου».
«Φύγε από 'δω!»
«Αυτό προσπαθώ να κάνω», είπε, ανοιγοκλείνοντας δύο φορές τα μάτια του.
«Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν μπορείς!»
«Γιατί όχι;»
«Κανένας άλλος δεν έχει καταφέρει να φτιάξει τα μάτια μου. Μόνο τα γυαλιά».
«Έχω πολλές ικανότητες. Θα δεις. Με την προϋπόθεση ότι...»
«...Δεν θα πω σε κανέναν για σένα;»
«Ακριβώς! Αυτό είναι το βασικό».
«Πως ξέρω ότι δεν θα με τυφλώσεις; Μπορεί να είσαι σαν αυτούς τους τηλεπωλητές που σε γεμίζουν υποσχέσεις αλλά στην ουσία σου ψεύδονται τελείως».
Άρχισε να κάνει κυκλικές κινήσεις πέρα δώθε. «Δε θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο σε ένα πλάσμα που δε με έχει βλάψει ποτέ».
«Δηλαδή, αν σου έκανα κακό θα με τύφλωνες;»
«Δε χρειάζεται να το μάθουμε αυτό».
«Και αν μου φτιάξεις τα μάτια, και δεν πω σε κανέναν για σένα, θα φύγεις από τα χωράφια μας;»
«Ακριβώς!» [...]