सव्यसनाची होण्याकरित मी माझा उजवा हात देईन.

रस्त्यात जिथे तुला वळण (दुभाजक) लागेल, तिथे तू वळ.

केवळ निरिक्षणातून तुला बरेच काही दिसून येईल.

आता तिथे कोणी जात नाही. तिथे खूपच गर्दी असते.

विचार करीत असताना मी एकाग्र होऊ शकत नाही.

पूर्वी जसे असे तसे तिथे भविष्यात असणार नाही

माझ्या मुलांना मी विश्वकोश घेऊन देणार नाही.मी जसे शाळेत जात असे त्यांना जाऊ दे.

आम्ही हरवून गेलो होतो पण थोड्याच वेळात आम्ही बरेच अंतर कापले होते.

माझ्याबद्दल त्यांनी सांगितलेल्या गोष्टींपैकी निम्म्या गोष्टी खोट्या आहेत.

निकेलला आता कवडी मोलाची किंमत राहिलेली नाही.

त्याच गोष्टी पुन्हा पुन्हाअनुभवण्यासारखे होते.

संपेपर्यंत ते पूवीसारखे असणार नाही.

श्रीमती लिंडसे म्हणाल्या, तुम्ही नक्कीच शांत आहांत. योगी बेरा म्हणाले,"आभारी आहे, पण तुम्ही ही रागीट असल्याचे वाटत नाही.

जर जग परिपूर्ण असते, तर त्याचे अस्तित्वच राहिले नसते.