This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Freelance translator and/or interpreter, Verified site user
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Services
Translation
Expertise
Specializes in:
Economics
Medical: Health Care
Philosophy
Psychology
Medical (general)
Also works in:
Anthropology
Biology (-tech,-chem,micro-)
Certificates, Diplomas, Licenses, CVs
Cinema, Film, TV, Drama
Cooking / Culinary
Environment & Ecology
Finance (general)
Food & Drink
Journalism
Linguistics
Physics
Science (general)
Geography
History
More
Less
Rates
English to Greek - Standard rate: 0.07 EUR per word / 25 EUR per hour
Portfolio
Sample translations submitted: 1
English to Greek: Postmodernity as a Spectre of the Future
Source text - English Postmodernity
There is only desire and the social and nothing else.
(Deleuze and Guattari 1984: 29)
In postmodernity the tension between desire as an efficient virtuality and the social as an apparatus of capture threatens the stability of modernism and its world-system, capitalism. As an extension of the machinic potential of desire postmodernity is the capturing of desire from the future and the production of different relations of forces; it is therefore the possibility of new ontological levels, levels which do not refer to historical or human limits. Postmodernity is an untimely reality which is both fractal and qualitative and as such must be thought of as a force of radical material change, change which (de)forms its working images, the State and the subject.
The postmodern State is a (de)formed system, a system far from equilibrium where the production of desire cannot be actualized as a collective, molar and immutable identity. Here social production is not contraction on a progressive, historical continuum or a subject-oriented linearity, but is a resonation of the virtual as a fractal attractor. As athreshold state and spectre from the future, postmodernity resonates supemolecularity and hyperdifferentiation, which is witnessed as the collapse of time into space, social heterogeneity and political flux. As the transmutation of the world-system at bifurcation point, postmodernity cannot be thought about with reductive understanding but only chaotically and anarchically.
Ironically it is the "progressive" reproduction of the system that has brought it to crisis point. This crisis has been reached because of the tendency of the social to overcome its internal contradictions - contradictions between the propensity to change and to stability, the relations of production and the forces of production, consumption and accumulation, State and the global logics, and between the non-limitative production of desire and its limitative capture in social processes. It is through the success of the system in accommodating these tensions through a cyclical pattern of expansion and stagnation that the linear range of the world economy has been reached. This is a boundary point where the stability of the system is endangered by disequilibrium and where the system as a whole must react to the fluctuations produced within it. The ensuing transformation is more than an inflection from one longue duree to another; the trends of postmodernism point to a more anti-systemic, qualitative change driven by autonomous capital in its (de)formation as a network of virtual relations. Where new computer technology enables capital to decode faster than its social actualization, capital acts as a fractal attractor (de)forming the stable molar limits of State capitalism. If the State is to survive such turbulent change it must (de)form itself and accommodate capital by supple axiomatization.
State capitalism as a world-system is an accumulation of a balance of forces, a stratification which maintains a certain stability but whose (re)production has brought to a bifurcation point, (de)formation and a reconfiguration of forces. The system has evolved to the point where it is no longer possible to think of postmodernity as a variation within capitalism; rather it must be viewed as the (de)formation and transmutation of capitalism.1
The Force of Capital
The truth of the matter is that social production is purely and simply desiring production under determinate conditions.
(Deleuze and Guattari 1984: 29)
Total Commodification
If capital simulates desire as an efficient virtual with a propensity to decode, and if the determinate conditions are the supple axiomatization of the State, social production takes place under far from equilibrium conditions. This is the fractal economy of postmodernity, an economy where the determinate conditions of State capitalism are decoded by capital an where social production is the production of fragmented bodies. Ironically, the fulfilment of capitalism as a global economy is unsustainable because such a "stationary" state is in fact a threshold state where the State operates far from equilibrium and where entropy production forces macroscopic change.2 Monopolies and molarity are dissipated and capital is actualized in the fragmented bodies of the privatized local market and in differentiated individuality. However, the State structure is still the strategic mechanism of invention where categories are altered to attract capital, and to secure profit and survival of the State. So, though the State remains an essential player in the world economy, its role changes from that of the displaced limit, gridding, classifying, and quaranteeing economies, to that of regulator of a free market governed by capital which acts like a thermodynamic force.3 In postmodernity, social production, under the determinate conditions of the State as an apparatus capture, is determined by production in reference to capital as a "vehicle of concretization" and an "immanent social agency" (Massumi 1992: 129), and the power of the State is effectively usurped by the power of capital.
Capital thus assumes a "universality" as the dispalced limit of the socius which haunts all societies as their negative and their negation. It acts like Oedipus, disfiguring what all societies dread absolutely as their most profound negative, namely, the decoded flows of desire (Deleuze and Guattari 1984: 177). However, unlike Oedipus, capital is a not displaced limit that passes into the interior of the socius to act as a universal control, a source of pseudo-territorialization. Capital is the displaced limit of the socius itself, and rather than the socius becoming over-coded by such an internal limit, it becomes under-coded by the flow of desire without limits. Hence postmodernity, conceived as a fractal economy where the machinic potential of capital exists as an efficient virtual, is realized in the under-coded production of the heterogeneous market and the fragmented socius. In deference to capital the State is effectively demolished as a homogeneous socio-economic agency.
Where capital acts as the vehicle of concretization of desire it acts through a process of flattening that actualizes relations of forces in terms of "having" than of "being". Because they are governed by the fractal attractor of desire, rather than the molar limits of the State, capital's working images are not things, but movements. This process of change across the threshold state of postmodernity is a contraction and concretization of variation. Social production in postmodernity is, therefore, the production of difference, not the reproduction of the same.4 Freed from its working image as a relation of production mediated by the State, Capital is an immanent force and can "be" anything it has: it doesn't matter what it byes or sells; it produces for the sake of production. This is what Massumi calls "the coming out of capital, a new golden age of greed" (Massumi 1992: 131), where capital is stronger than the State and can act as an abstract machine, and where social production is best understood not as identity but in terms of possession.
If capital is not captured by the State and limited by the operative categories of capitalism, worker/capitalist and commodity/consumer, but is an efficient virtual, then its power of production is limited only by the technological possibility. For instance, more money is made through the complex mathematics of the money markets than in manufacturing. Here the social, as a spectre and compression of capital, as a zone of coldness where the working images, property and money are produced without justificatory reference to the State or to Oedipus, that is, without reference to the abstractions of the molar (morality and identity). This is a radical change in the habit of living, a shift from the domestication of desire as inscribed in molar identities and (re)produced within the capitalist balance of power to total commodification, where the State is the regulator but not the guarantor of relations of production. Because capital is stronger than molarity it is no longer dependent on capitalism as its working image and can operate without the direct mediation of the State. Postmodernity is therefore a point of bifurcation in the world-system where the State and the social must be redefined, and where Deleuze and Guattari's assertion that "there is only desire and the social" (Deleuze and Guattari
Translation - Greek Η μετανεωτερικότητα ως φάντασμα του μέλλοντος
της Judy Purdom
Η δύναμη του κεφαλαίου και η αποκάλυψη της διαφοράς.
Μετανεωτερικότητα
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά η επιθυμία και το κοινωνικό πεδίο.
(Deleuze και Guattari: Ο Αντιοιδίπους: 37)
Στη μετανεωτερικότητα η ένταση μεταξύ της επιθυμίας ως μιας αποδοτικής δυνητικότητας (virtuality) και του κοινωνικού ως ενός μηχανισμού σύλληψης απειλεί τη σταθερότητα της νεωτερικότητας και του συστήματος-κόσμου της, του καπιταλισμού. Ως μια επέκταση του μηχανικού δυναμικού της επιθυμίας, η μετανεωτερικότητα αποτελεί τη σύλληψη της επιθυμίας από το μέλλον και την παραγωγή διαφορετικών σχέσεων δυνάμεων. Συνεπώς, αποτελεί την δυνατότητα για νέα οντολογικά επίπεδα, επίπεδα που δεν αναφέρονται σε ιστορικά ή ανθρώπινα όρια. Η μετανεωτερικότητα είναι μια άκαιρη πραγματικότητα, η οποία είναι μορφοκλασματική και ποιοτική και ως τέτοια πρέπει να θεωρηθεί μια δύναμη ριζικής υλικής αλλαγής, αλλαγής που (παρα)ποιεί τα λειτουργικά είδωλά της, το Κράτος και το υποκείμενο.
Το μεταμοντέρνο κράτος είναι ένα (παρα)ποιημένο σύστημα, ένα σύστημα εκτός ισορροπίας, όπου η παραγωγή της επιθυμίας δεν μπορεί να πραγματωθεί ως μια συλλογική, γραμμομοριακή και αμετάλλακτη ταυτότητα. Εδώ, η κοινωνική παραγωγή δεν αποτελεί συστολή σε ένα προοδευτικό, ιστορικό συνεχές ή μια γραμμικότητα προσανατολισμένη στο υποκείμενο, αλλά είναι μια συντόνιση του δυνητικού ως ενός μορφοκλασματικού ελκυστή. Ως φάση κατωφλίου και φάντασμα από το μέλλον, η μετανεωτερικότητα συντονίζει την υπερμοριακότητα και την υπερδιαφοροποίηση, πράγμα που γίνεται αντιληπτό ως η σύμπτυξη του χρόνου στο χώρο, την κοινωνική ετερογένεια και την πολιτική ροή. Ως η μετάλλαξη του συστήματος-κόσμου στο σημείο διακλάδωσης, η μετανεωτερικότητα δεν μπορεί να προσεγγιστεί με αναγωγική σκέψη αλλά μόνο χαοτικά και αναρχικά.
Κατά ειρωνεία της τύχης, η "προοδευτική" αναπαραγωγή του συστήματος το έχει οδηγήσει σε σημείο κρίσης. Αυτή η κρίση είναι αποτέλεσμα της τάσης του κοινωνικού να ξεπεράσει τις εσωτερικές του αντιφάσεις, αντιφάσεις μεταξύ της ροπής προς αλλαγή και της ροπής προς σταθερότητα, των σχέσεων παραγωγής και των δυνάμεων παραγωγής, της κατανάλωσης και της συσσώρευσης, της λογικής του Κράτους και της παγκόσμιας λογικής, και μεταξύ της μη περιοριστικής παραγωγής της επιθυμίας και της περιοριστικής σύλληψής της από κοινωνικές διαδικασίες. Η επιτυχία του συστήματος να ενσωματώνει αυτές τις εντάσεις, μέσω ενός κυκλικού μοτίβου επέκτασης και στασιμότητας, αποτελεί το μέσο προσέγγισης της γραμμικής περιοχής της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό είναι ένα οριακό σημείο, όπου η σταθερότητα του συστήματος κινδυνεύει από ανισορροπία και το σύστημα στο σύνολό του πρέπει να αντιδράσει στις μεταπτώσεις που δημιουργούνται στο εσωτερικό του. Ο επακόλουθος μετασχηματισμός είναι κάτι περισσότερο από μια απόκλιση πού παρουσιάζει η μια μακρά διάρκεια (longue duree) από την άλλη. Οι τάσεις του μεταμοντερνισμού προσανατολίζονται σε μια περισσότερο αντισυστημική, ποιοτική αλλαγή που ωθείται από το αυτόνομο κεφάλαιο, το οποίο είναι (παρα)ποιημένο ως ένα δίκτυο δυνητικών σχέσεων. Όπου η νέα τεχνολογία των υπολογιστών δίνει τη δυνατότητα στο κεφάλαιο να αποκωδικοποιηθεί ταχύτερα από την κοινωνική του πραγμάτωση, το κεφάλαιο δρα ως μορφοκλασματικός ελκυστής, (παρα)ποιώντας τα σταθερά μοριακά όρια του καπιταλισμού του Κράτους. Για να επιβιώσει από μια τέτοια βίαια αλλαγή το Κράτος πρέπει να (παρα)ποιήσει τον εαυτό του και να ενσωματώσει το κεφάλαιο μέσω μιας ελαστικής αξιωματοποίησης.
Ο καπιταλισμός του Κράτους, ως σύστημα-κόσμος, αποτελεί μια κεφαλαιοποίηση ισορροπίας δυνάμεων, μια στρωματοποίηση που διατηρεί ένα βαθμό σταθερότητας, η (ανα)παραγωγή της οποίας όμως, την έχει οδηγήσει σε σημείο διακλάδωσης, (παρα)ποίηση και σε μια αναδιάταξη των δυνάμεων. H εξέλιξη του συστήματος το έχει οδηγήσει στο σημείο, όπου η μετανεωτερικότητα είναι πλέον αδύνατο να λογίζεται ως μια παραλλαγή εντός του καπιταλισμού· καλύτερα πρέπει να θεωρείται ως η (παρα)ποίηση και μετάλλαξη του καπιταλισμού.
Η δύναμη του κεφαλαίου
Η αλήθεια του θέματος είναι ότι η κοινωνική παραγωγή είναι μονάχα η ίδια η επιθυμητική παραγωγή μέσα σε καθορισμένες συνθήκες.
(Deleuze και Guattari: Ο Αντιοιδίπους: 37).
Πλήρης Εμπορευματοποίηση
Εάν το κεφάλαιο προσομοιώνει την επιθυμία ως μια αποδοτική δυνητικότητα με τάση να αποκωδικοποιεί, και εάν οι καθορισμένες συνθήκες αποτελούν την ελαστική αξιωματοποίηση του Κράτους, τότε η κοινωνική παραγωγή λαμβάνει χώρα σε συνθήκες μεγάλης ανισορροπίας. Αυτή είναι η μορφοκλασματική οικονομία της μετανεωτερικότητας, μια οικονομία στην οποία οι καθορισμένες συνθήκες του κρατικού καπιταλισμού αποκωδικοποιούνται από το κεφάλαιο και η κοινωνική παραγωγή είναι η παραγωγή κατακερματισμένων σωμάτων. Κατά ειρωνεία της τύχης, η πραγμάτωση του καπιταλισμού ως παγκόσμιας οικονομίας είναι μη βιώσιμη, επειδή μια τέτοια «στάσιμη» φάση είναι ουσιαστικά μια φάση κατωφλίου, όπου το Κράτος λειτουργεί σε καθεστώς μεγάλης ανισορροπίας και η παραγωγή εντροπίας επιβάλλει μακροσκοπικές αλλαγές.2 Τα μονοπώλια και η γραμμομοριακότητα έχουν διασκορπιστεί και το κεφάλαιο πραγματώνεται στα κατακερματισμένα σώματα της ιδιωτικοποιημένης τοπικής αγοράς και στη διαφοροποιημένη ατομικότητα. Ωστόσο, η δομή του Κράτους αποτελεί ακόμη το στρατηγικό μηχανισμό της εφεύρεσης, όπου οι κατηγορίες μεταβάλλονται για να προσελκύσουν το κεφάλαιο και να διασφαλίσουν το κέρδος και την επιβίωση του Κράτους. Με αυτόν τον τρόπο, μολονότι το Κράτος παραμένει ένας ουσιώδης παίκτης στην παγκόσμια οικονομία, ο ρόλος του αλλάζει και από το εκτοπισμένο όριο που διαπλέκει, ταξινομεί και διασφαλίζει τις οικονομίες, γίνεται ρυθμιστής μιας ελεύθερης αγοράς που εξουσιάζεται από το κεφάλαιο, το οποίο δρα ως θερμοδυναμική δύναμη.3 Στη μετανεωτερικότητα, η κοινωνική παραγωγή, σε καθορισμένες συνθήκες του Κράτους ως ενός μηχανισμού σύλληψης, καθορίζεται από την παραγωγή αναφορικά με το κεφάλαιο ως «ένα όχημα συγκεκριμενοποίησης» και ένας «εμμενής κοινωνικός παράγοντας» (Massumi 1992: 129), και η εξουσία του κεφαλαίου έχει πραγματικά σφετεριστεί την εξουσία του Κράτους.
Κατ' αυτόν τον τρόπο, το κεφάλαιο αποκτά μια «οικουμενικότητα» ως το εκτοπισμένο όριο του κοινωνικού σώματος (socius), το οποίο διαποτίζει όλες τις κοινωνίες ως το αρνητικό τους και η άρνησή τους. Δρα όπως ο Οιδίποδας, παραμορφώνοντας αυτό που αποτελεί το μεγαλύτερο φόβητρο για όλες τις κοινωνίες ως το πλέον ισχυρό αρνητικό τους, δηλαδή τις αποκωδικοποιημένες ροές της επιθυμίας (Deleuze and Guattari Ο Αντιοιδίπους : 205). Ωστόσο, σε αντίθεση με τον Οιδίποδα, το κεφάλαιο δεν είναι ένα εκτοπισμένο όριο το οποίο εισχωρεί στο εσωτερικό του κοινωνικού σώματος με σκοπό να δράσει ως ένας παγκόσμιος έλεγχος, μια πηγή ψευδο-εδαφικοποίησης. Το κεφάλαιο αποτελεί το εκτοπισμένο όριο του ίδιου του κοινωνικού σώματος και μάλιστα αντί το κοινωνικό σώμα να υπερ-κωδικοποιείται από ένα τέτοιο εσωτερικό όριο, υπο-κωδικοποιείται από τη ροή της επιθυμίας δίχως όρια. Ως εκ τούτου, η μετανεωτερικότητα, ειδωμένη ως μια μορφοκλασματική οικονομία στην οποία το μηχανικό δυναμικό του κεφαλαίου υπάρχει ως μια αποδοτική δυνητικότητα, υλοποιείται στην υπο-κωδικοποιημένη παραγωγή της ετερογενούς αγοράς και του κατακερματισμένου κοινωνικού σώματος. Εξαιτίας του σεβασμού του προς το κεφάλαιο, το Κράτος έχει πραγματικά καταρρεύσει ως ένας ομογενής κοινωνικοοικονομικός παράγοντας.
Όπου το κεφάλαιο δρα ως το όχημα συγκεκριμενοποίησης της επιθυμίας, δρα μέσω μιας διαδικασίας ισοπέδωσης, που απεικονίζει σχέσεις δυνάμεων από τη σκοπιά του «έχειν» αντί από αυτή του «είναι». Επειδή εξουσιάζονται από το μορφοκλασματικό ελκυστή της επιθυμίας, αντί από τα γραμμομοριακά όρια του Κράτους, τα λειτουργικά είδωλα του κεφαλαίου δεν είναι πράγματα, αλλά μετατοπίσεις. Η διαδικασία της αλλαγής που συντελείται στη φάση κατωφλίου της μετανεωτερικότητας, είναι μια συστολή και συγκεκριμενοποίηση της παραλλαγής. Συνεπώς, η κοινωνική παραγωγή στη μετανεωτερικότητα είναι η παραγωγή διαφοράς, όχι η αναπαραγωγή του ιδίου.4 Το Κεφάλαιο, απελευθερωμένο από το λειτουργικό είδωλό του ως μια σχέση παραγωγής διαμεσολαβημένης από το Κράτος, είναι μια εμμενής δύναμη και μπορεί να «είναι» οτιδήποτε διαθέτει: δεν έχει σημασία τι αγοράζει ή πουλάει• παράγει για χάρη της παραγωγής. Ο Massumi αποκαλεί αυτό το γεγονός «ανάδειξη του κεφαλαίου, μια νέα χρυσή εποχή απληστίας» (Massumi 1992: 131), όπου το κεφάλαιο είναι ισχυρότερο από το Κράτος και μπορεί να δρα ως μια αφηρημένη μηχανή, και η κοινωνική παραγωγή γίνεται καλύτερα αντιληπτή όχι ως ταυτότητα αλλά από τη σκοπιά της κτήσης.
Εάν το κεφάλαιο δεν συλλαμβάνεται από το Κράτος και δεν περιορίζεται από τις ισχύουσες κατηγορίες του καπιταλισμού, δηλαδή εργαζόμενος/καπιταλιστής και εμπόρευμα/καταναλωτής, αλλά αποτελεί μια αποδοτική δυνητικότητα, τότε η εξουσία παραγωγής του περιορίζεται μόνο από την τεχνολογική δυνατότητα. Για παράδειγμα, περισσότερο χρήμα παράγεται μέσω των περίπλοκων μαθηματικών των χρηματαγορών από ό,τι στο μεταποιητικό τομέα. Εδώ το κοινωνικό, ως ένα φάντασμα και μια συμπίεση του κεφαλαίου, είναι μια ζώνη ψυχρότητας, όπου τα λειτουργικά είδωλα, η ιδιοκτησία και το χρήμα, παράγονται δίχως αιτιολογική αναφορά στο Κράτος ή τον Οιδίποδα, δηλαδή δίχως αναφορά στις αφαιρέσεις του γραμμομοριακού (ηθική και ταυτότητα). Το γεγονός αυτό αποτελεί μια ριζική αλλαγή στον τρόπο ζωής, μια μεταστροφή από την εξημέρωση της επιθυμίας, όπως αυτή εντυπώνεται σε γραμμομοριακές ταυτότητες και (ανα)παράγεται μέσα στην καπιταλιστική δυναμική ισορροπία, προς την πλήρη εμπορευματοποίηση, όπου το κράτος είναι ο ρυθμιστής αλλά όχι ο εγγυητής των σχέσεων παραγωγής. Επειδή το κεφάλαιο είναι ισχυρότερο από τη γραμμομοριακότητα έχει πλέον πάψει να εξαρτάται από τον καπιταλισμό ως το λειτουργικό είδωλό του και μπορεί να λειτουργεί δίχως την άμεση διαμεσολάβηση του Κράτους. Συνεπώς, η μετανεωτερικότητα είναι ένα σημείο διακλάδωσης στο σύστημα-κράτος, όπου το Κράτος και το κοινωνικό πρέπει να επαναπροσδιοριστούν και ο ισχυρισμός των Deleuze και Guattari ότι «υπάρχει μόνο η επιθυμία και το κοινωνικό πεδίο» (Deleuze και Guattari Ο Αντιοιδίπους: 29) πρέπει να αναδιατυπωθεί ως εξής: «υπάρχει μόνο η επιθυμία και το κεφάλαιο»
More
Less
Translation education
Master's degree - SURREY UNIVERSITY
Experience
Years of experience: 3. Registered at ProZ.com: Oct 2005.
ECONOMICS, EU, PHILOSOPHY, HUMAN AND SOCIAL SCIENCES (HISTORY, BIOLOGY, SOCIOLOGY, PSYCHOLOGY), JOURNALISTIC, LITERATURE.
QUALIFICATIONS: Bsc IN PSYCHOLOGY AND PHILOSOPHY FROM THE LONDON CITY UNIVERSITY. TRANSLATION DIPLOMA FROM THE BRITISH COUNCIL. DIPLOMA IN LITERARY TRANSLATION FROM METAFRASI AND MA IN TRANSLATION FROM THE UNIVERSITY OF SURREY. ABOUT TO BEGIN A PhD AT THE UNIVERSITY OF EAST ANGLIA IN TRANSLATION AND PHILOSOPHY.
Keywords: EFFICIENT, DILIGENT, HUMAN AND SOCIAL SCIENCES, ECONOMICS, EU
Expertise 
Portfolio 
CV/Resume (DOC)